Antwerpenaar Marcel Praet (°1946) is zo'n typische `lokale' kunstenaar, en dat bedoelen we niet denigrerend, integendeel. Hij haalde zijn meestergraad schilderen aan de Antwerpse Academie, gaf les aan de academies van Berchem en Hoboken en stelde geregeld tentoon op de Antwerpse locaties die daarvoor in aanmerking kwamen: Elzenveld, Jordaenshuis, Stichting Jacques Gorus..., maar ook in galeries als De Zwarte Panter en nu Het Vijfde Huis. Geen avant-garde of conceptueel werk, maar realistisch schilderwerk, dat verwijst naar het virtuoze van Morandi of naar de visuele zeggingskracht van Michel Buylen (die ook geregeld in De Zwarte Panter exposeert).
Marcel Praet toont in het Vijfde Huis ruwe landschappen, daken, houten stalpoorten, steenpartijen en zeezichten, naar de indrukken die hij opdeed op zijn reizen in Baskenland, Italië, Oostenrijk en elders. Hij bezit een uitstekende techniek en slaagt er in het realisme te verzachten door de technieken die hij gebruikt: Praet schildert met waterverf op papier (vaak Waterford Saunders), brengt vervolgens enkele UV-werende lagen vernis aan op doek en maroufleert het papier dan op doek, om er ten slotte opnieuw een fixerende vernislaag op aan te brengen. Het resultaat is niet revolutionair, maar bevestigend en esthetiserend: Praet wil de schoonheid van de natuur weergeven, weert de fysieke aanwezigheid van de mensen maar kan toch niet nalaten hun sporen op dat landschap (een pier, een stal) neer te zetten in zachte, vaak donker getinte kleurpartijen.

recensie; Marc Ruyters - H-Art nr 67/2010